I Need you baby (chanbaek) NC

I NEED YOU BABY

CHAPTER 11

NC

(CHANBAEK)

ชานยอลก็แค่ผู้ชายจ้าวอารมณ์ 

คนใจร้าย

ร่างสูงระดมจูบแบคฮยอนอย่างบ้าคลั่ง มือหนายังคงบีบไหล่คนสวยเต็มแรง

ร่างกายร้อนๆของคนป่วยยิ่งทำให้อารมณ์ชานยอลเตลิดจนยั้งไม่อยู่ มือแกร่งเปลี่ยนมาลูบไล้เอวขอดของเธอสูงขึ้นเรื่อยๆจนถึงทรวงอก จัดแจงกระชากเสื้อผ้าที่มีทิ้งอย่างไม่ใยดี รอยแดงจากการกระชากเสื้อแสดงให้เห็นถึงความรุนแรงของเขา

เขาไม่คิดจะทะนุทะนอมดอกไม้ดอกนี้เลยหรือ จะให้ช้ำตายคามือเลยหรือยังไง

แบคฮยอนทั้งเจ็บทั้งอายที่ปีศาจอย่างชานยอลเห็นร่างเปลือยเปล่าของตน ได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหล ปากสวยเม้มเข้าหากันจนเป็นห่อเลือด แรงที่มีน้อยนิดพยายามขัดขืน

          “อย่าเล่นตัวกับผัวให้มากนัก ฉันเป็นผัวเธอนะจะสะดีดสะดิ้งไปถึงไหน  รังเกียจฉันหรอก” เอื้อมไปบีบปากสวยจนเผยออกมาเล็กน้อย มือแกร่งพยายามทำให้คนที่เอาแต่หันไปมองหน้าต่างมองตัวเองบ้าง 

           

        "มองให้เต็มตา คนนี้เหรอที่เธอรังเกียจ อย่างน้อยก็เป็นผัวเธอนะ คนที่ยอมรอเธอพร้อม ไม่เคยทำอะไรเธอเลย  แต่เธอตอบแทนฉันยังไง   ไปอ่อยผู้ชายคนอื่น  เธอเห็นฉันเป็นอะไร"

       "ฉะ ฉันไม่เคยอ่อยใคร คะ คุณมันคิดสกปรก"

       

       ทุบมือหนาที่กำลังบีบคางจนเจ็บไปหมด แต่มือชานยอลอย่างกับคีมเหล็ก แรงทุบที่กระหน่ำตีไปที่แขนไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านได้เลย 

       มือที่บีบอยู่ที่แก้มทำให้แบคฮยอนหันขยับใบหน้าไปไหนไม่ได้เลย พยายามจะหลบสายตาก็ทำไม่ได้ แบคฮยอนเห็นเต็มสองตา ดวงตาของชานยอล ดวงตาที่ร่างบางเคยชอบ แต่ก็เกลียดไปในเวลาเดียวกัน

      โดยเฉพาะตอนนี้แววตาชานยอลดุร้ายยิ่งกว่าปีศาจ

       ชานยอลใจร้ายกับแบคฮยอนมากเลยรู้ไหม แบคฮยอนแอบรักเขามาตลอด ทั้งๆที่ปากเอาแต่บอกว่าเกลียด แต่ในขณะเดียวกันแบคฮยอนพยายามทุกครั้งที่จะเป็นภรรยาที่ดีของเขา พยายามที่จะเอาใจชานยอลแต่นี่หรือผลตอบแทนที่เขาให้กับเธอ ช่างไร้หัวใจเหลือเกิน

        ถ้าชานยอลอ่อนลงสักนิด แบคฮยอนก็จะอ่อนลงเหมือนกัน

       ถ้าชานยอลพูดว่ารัก แบคฮยอนจะยอมเขาง่ายๆ แบบไม่มีข้อแม้

        "เธอมันปากดีที่สุด"

         แบคฮยอนมองเข้าไปในตาของร่างสูงอย่างไม่ยอมแพ้ ส่วนปีศาจร้ายก็เอาแต่จ้องริมฝีปากสวย สลับกับแววตาหยิ่งผยองของภรรยา

         "คนใจร้าย...อื้ม"

         

        ริมฝีปากหนาของชานยอล ประทับลงบนปากสวยทันที แบคฮยอนไม่ควรพูดมากกว่านี้ ชานยอลไม่อยากโมโหจนคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ และจูบนี้คือบทลงโทษแรกเท่านั้น

        

        มือสวยทุกอกชานยอลอย่างรุนแรง มือหนาจับมือทั้งข้างของแบคฮยอนรวบไว้โดยใช้เพียงมือเดียว  ลิ้นอุ่นเริ่มชอนไชเข้าไปในโพรงปากอย่างจาบจ้วง ความรุนแรงของรอยจูบเกือบทำแบคฮยอนหายใจไม่ทัน คนสวยพยายามดิ้น เพราะต้องการอากาศหายใจ

         "แฮ่ก แฮ่ก" 

          ถอนจูบออกมาเพื่อให้คนสวยในอ้อมกอดโกยอากาศให้เต็มที่ เพียงแค่5วินาทีเห็นจะได้ ชานยอลใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่จับคางสวย แล้วประทับรอยจูบอีกครั้ง

         คราวนี้กินเวลามากกว่าเดิม เพราะถือว่าให้เวลาโกยอากาศหายใจมากพอแล้ว ต้องเอาให้คุ้ม

        ทำไมเพิ่งรู้ตอนนี้ว่ะ ว่าเมียตัวเองหวานขนาดนี้

        ถ้ารู้แบบนี้น่าจะขยี้ให้แหลกตั้งแต่วันแรกที่เข้าห้องหอด้วันยกแล้ว  ไม่น่าปล่อยเวลาให้เสียเปล่า

        ช่างมันเถอะ วันนี้จะจะเอาให้สุดๆไปเลย ชดเชยเวลาที่ผ่านมาแล้วกัน

          ปากของเขาเริ่มไล่หอมตั้งแต่หน้าผากต่ำลงเรื่อยๆจนถึงจุดสงวน ลิ้นร้อนๆจัดการเลียและดูดกลืนน้ำเลิศรสของภรรยา คนสวยถึงกับสะดุ้งพยายามหุบขาแต่โดนมือแกร่งกางออกเสียก่อน คนสวยได้เสสายตาไปมองที่เพดานห้องอย่างอดสู 

           ความเสียวซ่านที่ชานยอลมอบให้จนต้องเกร็งหน้าท้อง เขาปล่อยลมหายใจเขาฟึดฟัด ก่อนจะไล่ขึ้นเรื่อยๆ ขบเม้มที่หน้าท้องแบนราบเรื่อยๆจนถึงต้นคอ แบคฮยอนพยายามเมินหน้าหนี ชานยอลกระตุกยิ้มร้ายก่อนจะขมเม้มคอสวยให้เป็นรอยกุหลาบสีม่วงอมแดงเป็นการตีตรา 

           มือเขาจับใบหน้าสวยหันมาสบตา ก่อนจะบรรจงประกบปากอิ่มใช่ลิ้นสอดทะลุเข้าไปในปากอีกผ่ายดูดดื่มน้ำลายแสนหวานพร้อมใช้ลิ้นกวาดทุกอย่างในปากเธอให้สมใจอยาก ในโพรงปากของแบคฮยอนช่างหวานเสียจนชานยอลจะถอนออกไม่ลง

          “ช ชานยอลอย่าเลยนะ”ขอร้องซานตานที่ไม่มีหัวใจเป็นเรื่องที่เปล่าประโยชน์เธอต้องรู้ตัวแล้วว่าเสียงพูดของเธอไม่เคยมีความหมายใดๆกับผู้ชายคนนี้ แบคฮยอนได้แต่เก็บกลืนคำพูดของเธอลงคอแล้วพร้อมให้น้ำตารินไหลอีกครั้ง

          ชานยอลลุกขึ้นนั่งพร้อมลูบไล้ขาสวยของอีกฝ่าย

          “ยกขาขึ้น”แบคฮยอนเม้มปากเน้นไม่ยอมทำตามที่ชานยอลสั่ง ร่างสูงจับขายกเสียเอง

          อาวุธของผู้ชายถูกงัดมาใช้ เขาสอดใส่จนจมอาวุธ คนสวยแทบหน้ามืดท้องน้อยของเธอปวดร้าวขึ้นมาทันที แบคฮยอนกำผ้าปูเตียงแน่น

          “เจ็บ ฉันเจ็บชานยอล”ร่างสูงยิ้มร้ายกระหน่ำโยกตัวแรงกว่าเดิมจนแบคฮยอนต้องร้องครางด้วยความเจ็บ

          “โอ๊ย ช ชานยอล”แบคฮยอนหลับตาปี๋ ยิ่งทำให้ชานยอลชอบใจ

          “เดี๋ยวก็ชิน”ความรุนแรงยิ่งทวีเพิ่มขึ้น เขาคิดว่าเธอเป็นตุ๊กยางหรือไง ตอนนี้ชานยอลไม่ยอมคณามืออีกแล้ว เขาเร่งความเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนน้ำสีแดงไหลออกมาจากช่องทางรัก แบคฮยอนเจ็บปวดจนอธิบายไม่ถูกมือเรียวได้แต่พลักร่างสูงเรื่อยๆแต่ไม่เป็นผล กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในบัดดล แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชานยอลหยุดความรุนแรงของเขาได้เลย

         

“แน่นดีจริงๆ”มือซุกซุนตบสะโพกแรงๆ พร้อมขยำอย่างสนุกมือ

         

แบคฮยอนที่เริ่มหมดแรงไม่ได้ขัดขืนอะไรแล้ว เขาปล่อยให้ชานยอลเล่นสนุกกับร่างกายเธอตามสบาย ร่างสูงย้ำอาวุธขึ้นลงอีกหลายรอบเพื่อให้เสร็จเร็วขึ้น ทั้งเลือดทั้งน้ำหนืดๆเหนียวๆไหลรวมกันบนเตียงเป็นคราบเดียว

          “อะ อ่า ช ชานยอล”เสียงครางของแบคฮยอนหลุดออกมาแล้ว ชานยอลยิ้มพอใจก่อนก้มลงเลียยอดอกกัดคลึงจนอีกฝ่ายเสียซ่านทั้งตัว ร่างกายก็พยายามเร่งจังหวะจนเตียงนอนถูกขย่มสั่นไหวสะเทือน เสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้อง  รอยยิ้มร้ายๆของเขายังไม่หายไปจากใบหน้า

         

ด้วยร่างกายที่กำลังป่วยจากพิษไข้และความรุนแรงที่ชานยอลมอบให้ ทำให้แบคฮยอนเริ่มสะลึมสะลือ ก่อนสติจะดับวูบไปในที่สุด ชานยอลเห็นคนสวยนิ่งไปก็ตกใจแต่ในเมื่อกำลังจะเสร็จแล้วเขาจะถอนออกก็ไม่ได้ เลยต้องเล่นบทรักคนเดียวให้เสร็จชานยอลกระแทกตัว และพาอาวุธของเขาเข้าไปลึกๆเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อปล่อยให้เสร็จ ก่อนจะชักกลับจนน้ำหนืดๆเหนียวๆแตกกระจายเต็มหน้าท้องของเขาและแบคฮยอนที่ไม่ได้สติ

          ร่างใหญ่ล้มลงนอนหืดหอบข้างๆแบคฮยอน เขาหายใจถี่ๆด้วยความเหนื่อย ร่างสูงมองเห็นสวยที่สลบก็ใจหาย เขาทำแรงกับเธอเกินไปรึเปล่า 

กลับไปเม้นได้ที่

http://writer.dek-d.com/dekd/writer/viewlongc.php?id=1336954&chapter=11

WRTSC ch.6 NC cut Kaido

Why are they so cold

Chapter 6

NC cut----Kaido

เปิดเพลงนี้เพื่อเพิ่มอรรถรส (ไม่บังคับ)

๓

๒

๑

จงอินคว้าตัวคยองซูมานั่งบนตัก กดจูบศีรษะทุยนั้นอย่างทะนุทะนอม คยองซูเอียงหัวหนีเล็กน้อยอย่างเขินอาย นานแค่ไหนแล้วที่คยองซูกับจงอินไม่มีอะไรกัน น่าจะตั้งแต่รู้ว่าคยองซูกำลังท้องนั่นแหละ พวกเขาทั้งคู่ทั้งกังวลและคิดหนัก จนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น อีกทั้งจงอินยังไม่กล้าที่จะทำอะไรคยองซูด้วย กลัวทำแล้วจะเป็นอันตรายกับคยองซูและน้องในท้อง หลายวันที่ผ่านมาไม่ใช่จงอินไม่อัดอึดที่ได้แต่นอนกอดคยองซูอย่างเดียว ในใจเขาอยากจะทำอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้นแต่ยังไม่กล้า จึงตัดสินใจถามหมอซูโฮดู ตอนแรกหมอซูโฮทำท่าเหมือนไม่อยากตอบ แต่ในที่สุดก็ยอมบอกว่ามีอะไรกันได้แต่อย่ารุนแรง แถมอายุครรภ์ของคยองซูก็ผ่านพ้นช่วงสามเดือนแรกเรียบร้อยแล้ว เขากับคยองซูจึงสามารถมีเพศสัมพันธ์กันได้

จงอินที่อยู่ข้างหลังคยองซู ค่อยๆโอบตัวร่างเล็ก มือหนามาหยุดที่บริเวณหน้าอก เอื้อมมือมาปลดกระดุมชุดนอนของคยองซู ค่อยๆปลดทีละเม็ด ที่ละเม็ด ก่อนจะสอดมือลูบไล้บริเวณหน้าอกเพื่อปลุกเร้าอารมณ์อีกฝ่าย คยองซูสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อมือซุกซนสัมผัสโดนจุดเสียว ใบหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย นั่งเกร็งจนอีกฝ่ายกลั้นยิ้มไม่ได้

“ไม่ต้องเกร็งนะคนดี” 

กระซิบข้างหูพร้อมกดจูบบริเวณกกหู แล้วขมเม้มติ่งหูสวยด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนไล่ขบเม้มส่วนอื่นๆ ทั้งคอ ไหล่ สีข้าง และลงต่ำไปเรื่อยๆ จับไหล่บางให้หันหน้ามาทางเขามองหน้าสวยนั้นเนิ่นนาน จนอีกฝ่ายต้องเอียงหน้าหนี คยองซูยังคงไร้เดียงสา มีอะไรกันครั้งนี้ จงอินรู้สึกไม่ต่างกับตอนมีอะไรกันครั้งแรก คยองซูยังคงเงอะๆ เงิ่นๆ ทำอะไรไม่ถูก เหมือนเดิม จงอินชอบนะ ที่คยองซูเป็นแบบนี้ มันเหมือนเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวที่หาไม่ได้จากคนๆไหน อีกอย่างจงอินไม่มีทางเอาคนอื่นมาเทียบกับคยองซูได้หรอก

“นอนนะ” 

น้ำเสียงของจงอินทำให้คยองซูยากจะปฏิเสธ น้ำเสียง หน้าตาท่าทาง ดูยั่วยวน และแสดงออกถึงความรักจนคยองซูสัมผัสได้ จงอินค่อยๆลูบสีข้าง ไล่ไปเรื่อยจนถึงท้องที่นูนขึ้นเล็กน้อยของคนรัก คยองซูนอนลงง่ายๆตามคำพูดของจงอิน ร่างสูงค่อยๆถอดกางเกงนอนอย่างเบามือ ค่อยๆลูบไล้จากหว่างขาแล้วแยกขาให้ ค่อยๆไล่จูบที่หว่างขาอีกทีจนถึงจุดสงวน ก้มลงเลียน้ำรัก จนคยองซูอ่อนยวบยาบทั้งตัว คนสวยกัดริมฝีปากตัวเองแน่นอย่างทำตัวไม่ถูก จงอินยังอ่อนโยนเหมือนเดิม เขาเป็นฝ่ายที่เริ่มก่อนทุกอย่าง จนคยองซูแอบเสียใจไม่ได้ที่ไม่เคยเป็นฝ่ายทำให้เขาเลย ได้แต่พยายามตอบสนองให้ดีที่สุด เพราะกลัวเซ็กส์ของตัวเองจะทำให้จงอินเบื่อ

“จ…จงอิน ด…เดี๋ยวเราลองทำให้นะ” พูดเสียงแหบพร่า จงอินขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยแต่ต้องอมยิ้มกลับมาเมื่ออีกฝ่ายพูดคำต่อมา

“ใช้ปาก” พูดไปก็หน้าแดงไป คยองซูค่อยๆลุกขึ้น แล้วค่อยๆถอดเสื้อถอดกางเกงให้จงอิน เผยให้เห็นแกนกายที่ใหญ่มหึมาตรงหน้า จงอินมองคนรักอย่างเอ็นดู มือหนาเอื้อมลูบผมให้

คยองซูใช้ปากอม และดูดเลียแกนกายของจงอินอย่างเก้กังๆ ใบหน้าร้อนผ่าว ในโพลงปากก็ร้อนไม่แพ้กัน จงอินได้แต่ลูบผมคยองซูอย่างนั้น

“ก…เก่งมาก อ่า ดีแล้ว” จงอินพูดอย่างพอใจ เมื่อเสร็จอารมณ์หมาย จึงค่อยๆโน้มตัวให้ต่ำลง จนใบหน้าทั้งสองอยู่ห่างกันแค่คืบเดียว จมูกทั้งสองชนกัน คยองซูหน้าร้อนผ่าวๆจนเปลี่ยนเป็นสีแดง มือของจงอินค่อยๆไล้ใบหน้านวลสวยอย่างพิจารณา คยองซูนี่สวยยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก ยิ่งตอนท้องใบหน้ายิ่งอวบอิ่มมีน้ำมีนวลจนรู้สึกหวง ร่างกายส่วนอื่นก็อย่าให้พูดถึง ทั้งแน่น เต็มไม้เต็มมือ น่าฟัดไปซะทุกส่วน บางทีจงอินก็อยากให้คยองซูท้องไปนานๆ เพิ่งรู้เหมือนกัน ว่าร่างกายคนท้องมันเร้าใจและน่าตื่นเต้นมากขนาดนี้

“น่ารักจังเลย” ร่างสูงเริ่มกอดรัดคยองซูแน่นกว่าเดิมจนร่างเล็กต้องยกมือขึ้นคล้องคอ จงอินปล่อยให้ร่างเล็กนอนบนเตียงโดยที่ตัวเอง ขึ้นคร่อมข้างบน เขาแค่คร่อมหลวมๆไม่กล้าลงน้ำหนักบนตัวคยองซูหรอก เขาก็เป็นห่วงอีกหนึ่งชีวิตในท้องเหมือนกัน

“ถ้าเจ็บบอกนะ”

“ร…เรา กลัว”

คยองซูบอกทั้งๆที่เกรงใจจงอิน แม้จะยอมเดินตามเกมของจงอิน แต่ลึกๆก็ยังเป็นห่วงตัวเล็กในท้อง ให้ลูบคลำหรือ ใช้ปาก คยองซูยินดี แต่ถึงขนาดสอดใสกันและกันคยองซูไม่กล้า

“เชื่อใจเรานะ เราจะค่อยๆทำ เจ้าตัวเล็กฉันขออนุญาตนะ” พูดเชิงปลอบใจคยองซู มือหนาค่อยๆลูบวนหน้าทองอีกฝ่ายเป็นเชิงขออนุญาตลูกในท้อง

“จ…จงอิน” คยองซูเริ่มพูดตะกุกตะกัก เมื่ออีกฝ่ายอีกเริ่มสอดใส่ของรักที่ใหญ่มหึมาของตัวเอง จงอินค่อยๆกระแทกขึ้นลงเบาๆ แล้วค่อยๆเร่งจังหวะให้อีกขึ้นทีละนิด มือสวยกำผ้าปูเตียงแน่น

“จง…อิน อ่า ร…รักคยองซู…ม…ไหม” มือเรียวที่กำผ้าปูเตียงแน่นค่อยๆเปลี่ยนมาคล้องคอคนรักอีกครั้ง มือซุกซนของจงอินค่อยๆบีบเคล้นยอดอกของอีกฝ่ายเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ ซึ่งก็ได้ผล คยองซูร้องซี๊ดออกมาเสียงดัง จงอินกระตุกยิ้มอย่างพอใจ

“จ…จงอิน รัก คยอง…ซู น…นะ…รักยิ่งกว่า อ่า ชีวิตของจงอินอีก”

จงอินตอบกลับไปด้วยความสัตย์จริง จงอินไม่ได้โกหกเพื่อเอาใจ แต่จงอินรู้สึกว่าตัวเองรักคยองซูมากจริง มากจนสามารถตายแทนได้

“อ่า ร…เรา…ไม่ไหวแล้ว จง…อิน”

ร่างกายของเขาที่เร่งจังหวะขึ้นลงแรงขึ้น จนคยองซูรู้สึกเจ็บ คนสวยร้องซี๊ดเสียงดัง น้ำตาค่อยๆไหลที่หางตาเล็กน้อย มือสวยที่กำลังคล้องคอเปลี่ยนมาจิกฝังเล็บลงบนแผ่นหลังหนาของจงอินจนปรากฏรอยแดง และซึมเลือดในที่สุด

“จ..เจ็บ มากไหม” 

จงอินเกลี่ยน้ำตาร่างเล็กออกอย่างเป็นห่วง แต่ยังไม่หยุดขึ้นลงเป็นจังหวะรัก

“ร..เรา อ่า เราทน..ได้ จงอิน ทำต่อ…อ่า…เถอะ”

ในใจก็เป็นห่วงแต่เมื่ออีกฝ่ายเปิดไฟเขียวให้ เขาก็อยากทำให้เสร็จๆ จะให้หยุดตอนนี้คงจะไม่ได้ เพราะอารมณ์กำลังพุ่งขึ้นเต็มที่ จงอินเร่งยังหวะให้แรงกว่าเดิมเพราะใกล้เสร็จ จนร่างคยองซูสั่นไปมา เสียงร่างกายกระทบเสียงดัง ไหนจะเสียงเตียงที่สั่นไปสั่นมา ผสมปนเปกันจนเกิดเป็นเสียงดัง ใครจะฟังเป็นยังไงก็แล้วแต่ สำหรับจงอินกับคยองซู เสียงเหล่านี้เป็นเสียงที่หวานที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา

“อ่า ซี๊ดดด จงอิน อ่า” 

คยองซูเชิดหน้าขึ้น พร้อมหลับตาพริ้มพยายามกัดปากระงับความเจ็บที่เริ่มแผ่ซ่านไปทั้งช่วงล่าง

“อีกนิดนะคนดี อ่า”  

จงอินพูดไปทั้งๆที่ในใจรู้สึกเบลอไปหมด ผิวสีขาวของคยองซูแปรเปลี่ยนสีแดงสวยงาม ใบหน้าหวานก็แดงก่ำชวนมอง จงอินอยากหยุดเวลานี้ไปนานๆ

“เรามาเสร็จด้วยกันนะ”

++++++++

คยองซูไม่ค่อยเก่ง จงอินเลยจัดไปคนเดียวเต็มๆ

กลับไปเม้นได้นะคะ    กราบเลย

http://writer.dek-d.com/knack/writer/viewlongc.php?id=1376566&chapter=7

หรือสกรีม #ฟิคเย็นชาKaiDo ก็ได้นะคะ  กราบอีกครั้ง

(ไรต์นี่มารยาทดีจริงๆ กราบค่ะ)

ขอบคุณค่ะ